Dag 14 en 15: Ayuthaya en Chiang Mai

Nou dat was het dan; weg bij het weeshuis en beginnen aan 'onze reis'. Om half 9 hadden we een minivan geregeld via phil, dus wij zaten al keurig om 8 uur klaar met onze tassen en alles helemaal klaar en gereed om te gaan. We dachten ook dat er een ontbijtje zou zijn, maar nee in het weekend is het ontbijt pas om 10 uur helaas. Het was ondertussen al 9:15, maar er was nog geen enkel spoor van een minivan. Djuna besloot Phil maar even te bellen en te vragen wat er nu allemaal precies aan de hand was. Toen kwam Phil met de fijne mededing dat het busje al weg was en ook niet echt een excuus had. Het volgende busje kwam pas om 10:30. Zaten we daar, helemaal klaar en ons maar beetje volgepropt met geroosterde witte boterhammetjes, omdat we dus te laat zouden zijn voor het ontbijt, nog eens 1 uur en 15 minuten konden wachten. Maar zo'n hele erge ramp was het ook weer niet, want we hebben onze tijd slim en handig benut door naar een internet café te lopen (100 m verderop) en daar de rest van onze reis te boeken (de vliegtickets en de boot). We hadden daar een credit Card voor nodig, maar gelukkig had wim zijn gegevens doorgestuurd. Helaaaas was er nog een klein probleempje tijdens het boeken; wim was vergeten zijn VISA wachtwoord te sturen... Het was bij ons nu onderhand 9;45, dus in Nederland 4;45, maar wij hadden geluk; wim ging een rondje om de Zuiderzee doen, dus was toevallig net wakker! Wij dus heeel snel even bellen (veel te duur namelijk), maar nu hadden we het wachtwoord wel en konden we zonder enig probleem de rest boeken en betalen. We moeten nu alleen nog even inchecken en onze e-tickets uitprinten in chiang mai, maar daarna zijn we er helemaal klaar voor!! Toen we terug kwamen, kwam binnen 10 minuten de minivan en was het tijd om te gaan. Heel vreemd en dubbel gevoel. Aan de ene kant super veel zin om de rest van Thailand te zien en op reis te gaan, maar aan de andere kant laten we ook het weeshuis en alle andere vrijwilligers achter en zien we heel veel mensen nooit meer terug en komen wij ook waarschijnlijk nooit meer in singburi (hele kleine kans, maar wie weet!! We hopen het wel!). Julia hield het toch eventjes niet droog, maar ja we konden niet anders, dus hop de auto in en gaan met die banaan. Op maar ayuthaya! Op de weg erheen stopten we nog bij een paar andere mensen langs de weg, maar na de tweede zat het busje toch echt vol en moesten we rest van de mensen aan de kant van de weg laten staan... Nou en daaf was het moment: we werden uit se minivan gelaten en nog even uitgezwaaid en geknuffeld door Alex, Djuna en Ien en toen was het tijd het allemaal zelf te doen. Vol goede moed stapten we op de eerste de beste taxi chauffeur af en vroegen of die ons kon brengen naar het busstation waar we kaartjes konden kopen voor de nachtbus naar Chiang Mai. Niemand leek ons te begrijpen en uiteindelijk werden we naar de overkant van de snelweg gestuurd. Wij via de brug erover heen en gelukkig liepen we al snel een paar tuk tuk' tegen het lijf die ons ook nog begrepen! Wij snel in de tuk tuk gedoken en op naar het busstation. De kaartjes regelen voor de nachtbus was een eitje: de vrouw achter de bali sprak prima Engels en we konden (thank god!) onze backpacks in een dichte/beveiligde kast leggen, zodat we niet de hele dag door Ayuthaya met die tassen moesten lopen. We hebben gekozen voor de goedkoopste nachtbus, want deze vertrok ook om een prima tijd en al die luxe leek ons voor in d'r nacht een beetje overbodig. Hoe makkelijk die kaartjes regelen gingen, hoe moeilijk het was om weer een tuk tuk te vinden naar Ayuthaya city... Wij liepen vol goede moed langs de snelweg opzoek naar een tuk tuk, maar na ongeveer 600 meter twijfelden we of dit nou de weg was die de vrouw van het busstation ons wees. We keerden dus maar om en gingen toch de straat in waar we al eerder langs waren gekomen en twijfelen of dat niet de straat was die de vrouw bedoelde. Na weer 600 meter leek er geen eeeeeind aan die weg te komen met alleen maar auto winkels langs de weg. Mensen bij zo'n auto zaak konden ons ook niet helpen, want engs begrijpen? hooo maar. We keerden dus maar weer om in de richting van het busstation in de hoop dat we daar iets konden vinden. Opeens kwam er een oude man aan in een tuk tuk, die ons voor 110 bath naar de city van Ayuthaya heeft gebracht. Tijdens ons ritje in de tuk tuk zagen we langs de weg al ruïnes opduiken en kwamen we al heel snel aan bij het historical park of Ayuthaya. We stapten de tuk tuk uit en werden bij wijze van spreken bijna omver gelopen door een paar olifanten die als attractie door de stad een rondje maakten. Ontzettend zielig, want de mensen die erop zaten zaten niet los op de olifant, maar op een soort stoeltje en dat is ontzettend pijnlijk voor zo'n beest. Ik bedoel hoe zou een mens het vinden als die de hele dag het zelfde rondje moet lopen met een stoel met mensen op zijn rug? Niet leuk en prettig dus. De olifanten zagen er nou ook niet echt blij uit (voor zover wij dat kunnen inschatten). Als eerste zijn we naar de ruïnes van het Royal palace geweest, waarvan nu alleen nog een paar torens en veel bakstenen pilaren overeind stonden. Toch konden we wel aanvoelen en zien dat dit een groot en indrukwekkend paleis heeft moeten zijn, voordat het verwoest werd tijdens de oorlog met Birma. Op dit zelfde terrein stond ook een tempel die weer hersteld was en nu weer in gebruik is. Natuurlijk moesten we onze schoenen weer uit doen en konden we vervolgens de tempel betreden. Na het tempel bezoek hebben we 1 van de vele flesjes water van de dag gehaald, want we liepen in de brandende zon langs alle ruïnes en tempels. Na shotjes water als nooit tevoren zijn we langs de 'olifant taxi plaats' gelopen; aan de lopende band was er een komen en gaan van olifanten die steeds met nieuwe mensen op hun rug vertrokken voor een nieuw (maar voor hun hetzelfde) rondje. Het was bizar om zoveel olifanten op 1 plek midden tussen de auto's en fietsers en voetgangers te zien, terwijl deze beesten eigenlijk wilde dieren zijn, maar hier zo gewend aan alle drukte en zo tam waren als het maar zijn kan. Achter de olifanten taxi plaats was een klein parkje met water in het midden. We zijn over een klein bruggetje gelopen naar een soort hutje op het water en hebben daar even lekker gezeten en genoten van het uitzicht. Ook hebben we daar even een plan gemaakt voor de middag, wat we nog allemaal wilden zien. In de middag zijn we naar Wat Phra Mahathat geweest waar de beroemdste sight van Ayuthaya was, namelijk een buddhahoofd die verscholen zit in een stam/wortels van een eeuwenoude boom. Niemand weet precies hoe het hoofd daar is gekomen, maar er gaan 2 verhalen rond. Volgens het eerste verhaal is het hoofd weggeroofd, maar in de bomen achtergelaten omdat het te zwaar zou zijn geweest. Het tweede verhaal was dat het hoofd tijdens de oorlog met Birma eraf is gehakt en daar tussen de bomen is beland en de wortels eromheen zijn gaan groeien. Wat waar is blijft een raadsel. Hierna zijn we naar de volgende ruïnes geweest, maar deze verschilden niet heel veel van de ruïnes van het Royal palace. We vonden het wel heel cru en naar om te zien dat bij bijna alle buddhabeelden de hoofden waren afgehakt en alleen het lichaam nog overeind stond. Maarja beter dan de buddhahoofden eraf dan mensenhoofden tijdens de oorlog met Birma!! We hadden in de lonely planet gelezen dat er een museum was over de glorieuze tijden van Ayuthaya toen het nog de hoofdstad van Thailand was. Er stond dat het museum tot 5 uur open was en het was op dat moment half 4, dus leek het ons zeker de moeite waard om nog een kijkje te nemen daar. Op de weg daarheen liepen we door een parkje, over mooie bruggetjes en in deze Aziatische sferen hadden we het er weer over hoe de Chinezen ons toch maar bleven verbazen. Toen we onderhand bij het museum aan waren gekomen, was het potdicht en was er geen leven te bekennen. Ook weer typisch Thais dus: helemaal niet tot 5 uur open blijven... We hadden nog wel wat tijd te doden voordat onze bus ging, dus keken we weer even in lonely en zagen dat er een leuke straat langs het water moest lopen. Terwijl wij daar heen liepen heeft Anne nog even grondig Thais asfalt bestudeerd, omdat ze plat op straat kwam te liggen nadat ze met haar voet in een soort roostergat was gaan staan. Na deze grondinspectie liepen we door naar de waterkant, maar van het water was niet echt veel te zien. Want de 'boulevard' was volgestouwd met supermarkten en kraampjes waar ze mierzoete soort van pannenkoekjes/ijswafels/soort suikerbroden verkochten wat ongelofelijk lekker rook. Het was dat we geen honger hadden, maar als we her nog een keer kunnen proberen doen we dat zeker! We besloten nog even langs 1 van de vele supermarkten te gaan om nog wat spulletjes te kopen voor in de nachtbus. We liepen langs de yoghurtjes en kregen opeens onwijs veel zin in yoghurt! We kochten een 4pack yoghurtjes, fles water, zeewiertucjes (zeewier is helemaal onze nieuw snack hier!) en 4 lolly's. Kennelijk was er een actie dat als je er 2 koopt je er 1 gratis krijgt, dus die man gaf ons 2 gratis lolly's. Wij wilden er maar 4 dus zeiden wij: we kopen er 3 en dan krijgen we er 1 gratis. Nou dat werd niet begrepen! Sowieso het Engels is gebrekkig maar volgens ons snapten ze hun eigen actie ook niet helemaal. Na 3 minuten onderhandelen begreep de manager dan eindelijk wat we bedoelden en hadden we dus 4 lolly's waarvan er dus 1 gratis was! Van dat water was dus niks te bekennen en een parkje zagen we ook niet liggen, dus zijn we als een stelletjes skere tatta's op een bankje van een verlaten roestige kraam voor het ziekenhuis gaan zitten. Voor ons geen enkel probleem, want wat genoten wij van onze yoghurt en ijskoud water. Na de yoghurt zaten we al best wel vol, maar we lazen in de lonely planet dat er vlak bij het beste restaurant van Ayuthaya zat met onder andere live music en 180 gerechten om uit te kiezen. Een salade delen kon heus nog wel. Nou dat lonely zegt dat het een top restaurant is, daar zijn wij het helemaal mee eens! En jahoor, het restaurant was aan het water (naja eerder een bruine rivier) met live music en een heeeerlijke groene salade! Wat ging die er makkelijk in, eindelijk weer eens lekkere verse groente! Na het eten zijn we terug gegaan naar het busstation en hebben we onze verhalen van de dagen ervoor getypt voor op deze blog (hoop dat jullie ervan genieten!!). De bus kwam om 9 uur aan in plaats van tien voor 9, redelijk op tijd dus voor hier! En hoezo de goedkoopste en niet luxe bus??? we hadden heerlijke stoelen, dekentjes, airco en een tv waar een avatarachtige film op werd gedraaid. Kortom, meer dan prima dus! We verwachtten dat we prima zouden kunnen slapen: dat viel klein beetje tegen doordat de achterburen gingen zeuren dat de stoelen te ver naar achterstonden (ze stonden nog bijna rechtop), de temperatuur gewoon wennen is door de airco en toch ook benauwd en de stops die de buschauffeur af en toe maakte en dan door de bus omriep waar we waren en het ligt aanging. Verder was het meer dan prima en voor dat geld, eigenlijk een lachertje en een aanrader want de kwaliteit van was echt goed!
Om half 7 (ietsjes later dan gepland) kwamen we aan in Chiang Mai. Het was nog heerlijk koel en het had een beetje geregend. Nu stonden er meer dan genoeg tuk tuk's op ons te wachten en we namen er dan ook eentje die ons voor 100 bath naar Chiang Mai Inn bracht. In dit guesthouse hadden vorig weekend 2 andere vrijwilligers gezeten en zeiden dat het een prima plek was. Wij zijn het hier zeker meer eens: het heeft alles wat je nodig hebt en geen overbodige luxe, helemaal goed dus voor 2,50 pp per nacht! We hebben nog eventjes 2 uur bijgetukt en vervolgens gedoucht om fris en fruitig Chiang Mai te gaan verkennen. We lieten ons eerst informeren bij ons hotel over een jungle trek met overnachting in de jungle. We twijfelden heel erg tussen de trek ver afgelegen van Chiang Mai en dichtbij Chiang Mai, maar de afgelegen trek was zo duur dat we die hebben laten schieten. We gaan nu dus morgenochtend naar de jungle en komen dinsdagmiddag rond 4 uur weer terug. We zijn ontzettend benieuwd hoe dit gaat worden, want we kunnen nog niet eens een vuurtje maken... Maar jullie zullen over 2 dagen wel al onze ervaringen kunnen lezen! Vervolgens zijn we het oude deel van Chiang Mai ingegaan om de tempeltour te doen uit de Lonely Planet. We hebben zelf wel een beetje aan de route gesleuteld, maar dit maakte het wel verrassend waar we telkens uitkwamen. Dit was helemaal in overeenstemming met een quote die we op een backpackershouse zagen staan, namelijk: "you never can get lost if you don't care where you are".
We hebben echt extreem veel tempels gezien vandaag, in alle vormen en maten, hout en goud, klein maar fijn en imposant noch plezant. In totaal hebben we wel meer dan 10 tempels gezien (die overigens wel allemaal hetzelfde lijken) met namen die we onmogelijk konden uitspreken en onthouden, maar we hebben nu vast zo'n goed karma door al het knielen bij buddha's dat deze reis alleen nog maar geweldig kan verlopen. Na deze tempelexperience zijn we naar het nieuwe oostelijke deel van Chiang Mai geweest, waar leuke Thaise koffietentjes afgewisseld worden door tenten als Starbucks, McDonald's en Burgerking. Hier was ook een bazaar, maar deze ging pas 's avonds echt open met alle tentjes en kraampjes. Vervolgens zijn we via allerlei kleine straatjes en steegjes richting naar ons guesthouse teruggeslenterd waar we in het zonnetje nog even hebben genoten van de dag, geskyped en en een lolly hebben gegeten. Toen zijn we nog snel even het zweet van de dag eraf gaan wassen in de kamer om vervolgens (met regenjasjes en al, de lucht zag er namelijk behoorlijk donker uit) op zoek te gaan naar een leuk eettentje, voordat we de sunday night Market gingen plunderen. Op weg naar het restaurantje kwamen we langs een bakery die we al eerder die dag hadden gespot. En omg toen we binnenkwamen liep het water ons in de mond: oatmeal cookies, croissants, kaneelbroodjes en vooral homemade donkerbruine broodjes met pitjes!!! Het is dus duidelijk waar wij ons pre-jungle ontbijt gaan scoren! Net iets na de bakery vonden we een leuk eettentje met leuke decoraties aan het plafond, een lekkere losse inrichting, thailand's got talent op de tv, een aardige Thaise serveerster met een heel schattig kindje en bovenal; prijzen die nergens op slaan. In totaal moeten we 160 baht (ongeveer 3,75 €) afrekenen voor ons avondeten met z'n tweeën. Voor dit geld krijgen we een hele lekkere kipcurry, rijst, groententempura en ons water! Nog steeds blijven we verbaasd over deze Crazy low prices. Na ons heerlijke dinertje voor twee wandelden we naar de sunday night Market. Het was super druk en vol, maar minder vermoeiend dan de weekend Market in Bangkok. We hebben nog een armbandje, enkelbandje en ring gekocht als aandenken voor Chiang Mai. Om 23:00 waren we terug in het hotel om de tassen in te pakken voor de jungletrek en we gaan zo uitgeput op bed ploffen!

We updaten jullie na de jungle!!

Bisou, Kiss, kus, küss, beso,
An en Juul