Dag 6,7 en 8: BANGKOK en dag 9: Weeshuis

Hallo hallo, daar zijn we weer! Met maar liefst een update, en wat voor één, van 4 dagen! Sorry trouwens van de oproep naar foto's, maar we krijgen ze er niet opgezet!! Of anders duurt het echt een baard... Vrijdagochtend hebben we nog even de laatste spulletjes voor Bangkok ingepakt. Na het ontbijt zijn we weer
naar de orphanage geweest om weer onze armen uit de mouwen te steken met verven. Gisteren hadden we veel verf van de muren geschraapt, dus vandaag konden we lekker veel gaan painten, maar liefst 6 hele muurtjes! Kwam misschien ook omdat we hulp kregen van twee leden van de CM (Chinese Maffia). Na eerst een wat verlegen verfstart, begonnen de twee chicks van de CM toch wel een beetje los te komen. De meiden begonnen ineens allerlei vragen te stellen zoals: hoe oud zijn jullie, wat willen jullie studeren, waar studeren enzo? Dus toen raakten we toch wel in een soort gesprek terwijl ze angstvallig in de schaduw bleven om niet ugly te worden. Het ene meisje bleek zelfstandiger te zijn dan we dachten, want ze ging in haar eentje nog rondreizen (niet erg gebruikelijk voor de chinezen hier die het vrijwilligerswerk vooral doen om hun cv op te leuken). Verder hadden we wel met haar te doen want ze studeerde spaans, maar dit vond ze maar mwah, maar haar ouders hadden gekozen wat voor studie ze moest doen! (Wtf moet een chinees ook met spaans als ze geen r uit kan spreken!?) Het andere meisje was ook avontuurlijker dan verwacht, want ze gaat aankomende week in haar eentje een bomenproject doen en ze studeert in Brighton (UK). Trouwens elke CM'er hier gaat studeren in de VS of UK, echt die tijgermommie cultuur is toch wel echt te merken hier bij Chinezen.. Na de lunch (noodles, beetje groenten en kipflinters again) zijn we nog snel even langs de orphanage gegaan om het uitgedroogde harde steenachtige veldje op te meten, want na het weekend willen we gaan proberen gras te leggen voor een voetbalveld. Op de weg terug hebben we heerlijk gelegen op de achterkant van de truck en hebben onze benen flink zon gepakt! Na een snelle douche in het vrijwilligershuis, hopten we in de mini-van richting Bangkok (slechts 120 baht pp --> 2,60 ofzo voor 2 uur naar bangkok). Best een comfortabel busje, alleen werden wij met Djuun en Lot op de achterbank gepropt, waar er ook druppels uit de airco liepen... voor ons zat echt een mega dik CM lid, die terwijl hij sliep telkens ongeveer van z'n stoel afviel. Na vervolgens nog een opgepropt ritje in de taxi (5 personen voor 4 stoelen) waren we dan aangekomen op Kho Sann Road (dé uitgaans- en toeristenstraat van Bangkok). We keken vol verbazing naar de straat vol chaos met neon signs, keiharde muziek, barren, clubs en verkopers met allerlei kraampjes. Midden op de Kho Sann road zat ons hotel, het D&D inn. We checkten in en gingen naar onze kamer, die echt heel mooi en luxe was (en dat voor slechts ongeveer 24 euro voor heel het weekend). Naast de kamer was ook de rooftop swimming pool met uitzicht op de skyline van Bangkok helemaal top! Een vriend van Djuna uit haar reisperiode in Nieuw-Zeeland (Ben) en nog een vriendin van Ben (Laurie) waren ook in het D&D Inn, dus zijn we met Djuun, Lot, Ben en Laurie gaan avondeten. We hebben een lekkere shrimpsalade gegeten en een jammie green curry chicken, wel een beetje spicy, maar ja dat is alles hier. Het was heel gezellig en ook de gesprekken gaan heel gemakkelijk, ook al ken je mensen niet en is het in engels, iedereen is zo relaxed, chill en non-judgy hier plus natuurlijk de grote gemeenschappelijke liefde: reizen! Na het avondeten hebben we op Kho Sann nog een handig uitgaanstasje gekocht (heel leuk met kraaltjes en een olifantje) en water om na het uitgaan te kunnen tanken.
Oja en mentos maar die hadden we in no time al weer op ;) Toen was het tijd voor de 'yellow bar' met iedereen en jaja, jullie raden het al: BUCKETS en chang beer! Eerst keken we nog wel met een schuin oog naar Duitsland-Frankrijk, maar de muziek in de bar was zo goed fout dat in no time de hele bar aan het swingen was op Let me take selfie, wiggle, ymca, ai se eu te pego, ketchupsong, my humps, wannabe en ga zo maar door! Bovendien zijn we ook nog even losgegaan op
Danza kaduro met onze prachtige
Zumbamoves! Uitgaan met aziaten is trouwens ook echt een aanrader, ze doen zo gek, terwijl ze normaal behoorlijk introvert lijken! Lot had na een tijdje een zwarte man aan de haak geslagen, maarja ze had dan ook wel haar giraffebroek aan dus misschien trok de afrikaanse junglebroek hem wel heel erg aan! De rest van ons is vervolgens na de bar naar een club gegaan die ook echt "the club" heet. De ingang was een klein gangetje tussen de barren in die ons eerst nog niet eens was opgevallen. Het was echt een gave club om te zijn met mysterieuze blauwe lichten, een heel erg hoog plafond en op de bar en de dj-tafel dansten Thaise mannetjes van nog geen 1 meter lang met luiers om engelenvleugels om. Een hele vreemde attractie eigenlijk wel. Er was ook nog een podium en daar hadden deze partygirls natuurlijk al snel een plekje op veroverd. Anne heeft zich ook nog heerlijk voor schut gezet door een of andere leipe ronde Nerdbril van een Aziaat op dr hoofd te zetten, maar gelukkig gaf ze deze weer snel terug! Oja 7 let op!! We hebben van een Australische backpackerboy ook nog een nieuwe dansmove geleerd: de "kerstboom". Deze zullen we wel even showen als we weer back in Hollandia zijn! In de club kwamen we ook bijna alle andere vrijwilligers uit Singburi tegen wat wel echt leuk was om hun allemaal los te zien gaan. Na een tijdje ging Anne alvast wat eerder naar de hotelkamer, maar Juul bleef nog even djenzen in de club, waar ook Lot inmiddels weer was :) Even later ging Juul ook naar de hotelkamer en hebben we daar nog lekker gechilld en gekletst tot ongeveer 6;00. Na zo'n uitputtende dag vielen we vervolgens als twee blokken (ron)beton in slaap met al weer een lekker wekkertje om 08.30. Dit korte nachtje voelden we dan ook best de volgende dag, maar we waren nog wel fit genoeg om deze dag weer te knallen!Bij onze kamer zat inclusief een Amerikaans ontbijt, dus wij dachten dat gaat er nu wel lekker in. Wij met ons bonnetje naar de overkant waar het ontbijt was en stormden meteen naar het buffet, helaas viel toch een beetje tegen... Naja wij hadden niet zo trek in pasta bolognese, vette worstjes en een vreemd gebakken eitje. Wij gingen dus maar voor toast met gezouten boter en watermeloen. Julia haar buik was nou nog steeds niet wat je zegt top, dus was die watermeloen zelfs al teveel... Na het ontbijt gingen we terug naar onze kamer om onze bikini aan te trekken, want op het dak zat een heeerlijk zwembad. Dus om nog maar even goed wakker te worden, namen we een frisse duik in the pool. In het zwembad even nagenieten van onze ge-wel-dige vrijdagnacht. We moeten natuurlijk wel een beetje in shape blijven hier, dus na 2 baantjes te hebben getrokken (wat denk ik samen nog geen 30 meter is...) gingen maar even lekker opdrogen op heerlijke bedjes. Nog even een powernapje gedaan en tegelijkertijd een beetje bijgekleurd in zon! Het plan was om met z'n allen naar de weekend Market in chatuchak te gaan, maar de rest was er nog niet echt klaar voor zullen we maar zeggen, dus besloten we al met z'n tweeën te gaan. Wij vol goede moed opzoek naar een taxi, maar dat ging nog niet zo 1,2,3... Uiteindelijk na 5 taxi's te hebben afgeslagen omdat ze niet met meter wilde rijden vonden we uiteindelijk toch een taxi. Vriendelijke man die wel een beetje Engels kon spreken, gelukkig. Toen kwam het volgende drama... Het verkeer! 1 groot drama om 12 uur, we hebben 28 minuten gedaan over 2,6 kilometer en dat terwijl de hele reis 15 kilometer was. Dus die man zei ook vrolijk: Jaa this Will takes 3 houres. Dus wij keken elkaar aan en dachten FACK. Wij snel onze kaart erbij pakken om te kijken of we ergens gedropt konden worden zodat we op de sky train konden stappen, maar dat begreep die man ook niet te begrijpen, helaas.. Uiteindelijk werd het verkeer een heel stuk beter en waren we er uiteindelijk na ruim een uur. Helaas was het 160 bath, wel een beetje veel voor hier in zo'n ritje, maarja jammer dan. Toen we bij de weekend Market aankwamen hadden we niet echt door hoe groot het was. We kwamen aan in het 'dierengedeelte' met allemaal mini varkens, kleine hondjes, katjes, baby aapjes, en heeeel veel vissen. Vervolgens kwamen we in het 'huis en decoratie' gedeelte met allemaal kleine winkeltjes en marktkraampjes met echt van alles en nog wat, van kasten en banken tot kleine lampjes en geurkaarsjes. Toen we denk ik wel 100 dezelfde soorten winkels hebben gezien, kwamen we in een nieuw straatje, naja een straatje is een grote understatement. We kunnen het beter beschrijven als 6 voetbalvelden met alleen maar klerenwinkeltjes en eettentjes. De sfeer was ook echt heel erg leuk, lekker relaxed ondanks de drukte en ontzettend vriendelijke mensen (behalve sommige mensen van kledingkraampjes waar we niks mochten passen, naja dan later hoor ;)!). Wij moesten natuurlijk Iets kopen hier op deze markt, maar iets vinden was ook niet zo moeilijk: we hebben allebei een mooie jurk gekocht! Nog een bedje bruiner worden en hij is TOP. Bij alleen een jurk bleef het niet natuurlijk: we hebben ook nog een leuk rinkelend enkelbandje gekocht met blauwe steentjes. We hebben besloten dat we in elke stad waar we komen een bandje gaan kopen, een armbandje of een enkelbandje, dat we dus sowieso van elke plek waar we komen een tastbare herinnering hebben. Na een tijdje wisten we niet meer zo goed waar we moesten en liepen we echt met een kip zonder kop rond. Toen begon het ook nog keihard, maar dan ook keihard te regenen. Een heftige tropische regenbui. Na een tijdje hield het op en besloten we ook maar te gaan want het was onderhand al kwart voor 5 en we waren het ook wel een beetje zat en wisten niet goed meer waar we moesten kijken. En toen begon het tweede taxi drama: bijna geen 1 taxi wilde ons naar The grand palace wilde brengen en als ze ons wel wilde brengen dan niet op de meter en voor het belachelijke bedrag van 400 of 500 bath! Jaa dacht het niet dus. Maar gelukkig was er een taxi die ons wel wilde brengen, dus wij in die taxi en zeggen waar we heen wilden, maar dat leek hij toch niet te begrijpen.. Ook als wij hem de kaart lieten zien en aanwezen waar het was wist hij het niet, dus leek ons het toch verstandiger om een andere taxi te zoeken voordat we in een of andere achterbuurt zouden belanden. Toen we uit de taxi stapten en opzoek gingen naar de volgende, stond Anne opeens uit het niets stil en zei/schreeuwde: 'Waaar is mijn telefoon? FACK, waar is mijn telefoon? Kut, het tasje is open!!?' We schrokken ons rot, maar we handelde super snel. Julia rende terug maar de taxi en gooide de deur open en jaaaaaaa daar lag de telefoon. Nog net op tijd want de taxi stond op het punt om te gassen. Nou ons geluk (en vooral dat van anne!!!) kon niet meer op! Na dit kleine drama konden doe taxi's ons gestolen worden en namen we de eerste de beste taxi met een 'redelijke prijs' naar The grand palace. Helaas was the grand palace wel dicht, maar wij dachten misschien kunnen we nog iets zien, maar nee hoor alle hekken en hoge poorten waren gesloten, dus echt iets kunnen zien: hooo maar. We waren best lekker nog even aan het lopen en sloten nog naar een tempel ernaast te gaan: Wat Pho, maar helaas was deze net als The grand palace ook helemaal dicht en konden we er niet veel van zien, best wel jammer. We zijn heerlijk terug gelopen door het park en hebben nog even op een doek op het gras gezeten, even genieten van de plek en alles eromheen. Het was onderhand bijna 7 uur dus zijn we weer terug gelopen naar ons hotel om daar onze spullen te dumpen, waarna we vervolgens eten gingen halen dat we op konden eten in onze kamer. Juul had nog steeds haar buik dus hield het bij 2 droge pannenkoeken en An ging voor een kipburger van de Mac en een salade. We hebben eerlijk gegeten op ons bed achter de tv en zijn weer even op de hoogte gebracht van het nieuws in de wereld door de BBC. Na het eten waren we toch nog best wel een beetje moe dus hebben we even heerlijk gepowernapt. Om 11 uur hadden we afgesproken bij Djuna en lot op de kamer waar Ien, Pien en Annick ook naartoe kwamen. Meisjes kennende duurde het natuurlijk allemaal wat langer dus liepen we uiteindelijk pas om kwart voor 12 het hotel uit. We gingen Nasr onze vertrouwde yellow bar, waar België-Argentinië ook werd uitgezonden. Gewoon gezellig gekletst, beetje gedanst en ondertussen half de wedstrijd gekeken. Toen de wedstrijd afgelopen was hadden we nog 2 uur tijd te doden voordat DE wedstrijd begon. Na een half uurtje (rond half 2) voelde Juul zich toch niet helemaal top met der buik dus besloot even een uurtje nog te gaan liggen op bed in het hotel(verstandige keus, want daarna kon ze er weer vol tegenaan tijdens de wedstrijd Anne bleef nog in de bar hangen en had grootste lol met het bestellen van Buckets met Pien. Ze kozen namelijk met ogen dicht een drankmix van de kaart, wat gelukkig wel goed uitpakte met de "Olympia". Na nog een lachgas ballon met Pien, Djuun, Ien, en Niek plus de opvolgende lachbuien die volgde, was het dan toch weer tijd voor "the club". Helaas waren de lachwekkende mini Thai mannetjes in hun luiers niet aanwezig vanavond, maar dat maakte Noemie kaboemie helemaal goed! Ze stond namelijk met Anne op het podium, en nadat An één keer 'room 6, room 6' had geschreeuwd, heeft ze vervolgens wel een kwartier lang met 6 dronken vingers omhoog gestaan (lekker random). Helaas deze keer geen droomboys op de dansvloer, dus was het na een afscheid voor van Lot (Buckets he) tijd om een goede plek voor de wedstrijd te vinden, het werd de Silk bar! We zaten helemaal vooraan bij een ziek groot scherm, dus wel een beetje een nekhernia gevoel, maar wij hadden wel perfect zicht! Juul had zich ondertussen ook weer bij de groep gevoegd en nu was het afwachten tot het fluitsignaal, maaaar eerst het Wilhelmus met z'n allen. De hele bar zat vol met Nederlanders of buitenlanders die ook voor Nederland waren. Toen de wedstrijd van start ging, werd het 1 groot gekkenhuis. Om de 5 minuten werd er weer een nieuw lied (Arjan Robben, Robin van persieeeee) ingezet of joelde iedereen HOLLAND HOLLAND. Wij (de groep met wie wij waren) was onderhand wel een beetje moe en af en toe zaten er een paar te knikkebollen, maar we hielden vol. Toen er na de tweede helft ook nog niet was gescoord, werden wij toch ook wel echt een beetje gek! Het was onderhand ook al tien voor 5.. Maar in de eerste helft van de verlenging werden we toch wel een beetje wakker. Juul rende nog even naar de zeven eleven om flesje cola en water te halen en we konden er weer tegen aan. Bij elke grote kans van Nederland, begon iedereen te schreeuwen, op te staan en te springen, maar nee elke keer eindigden weer om onze kont teleurgesteld op een stoel. En toen kwamen de penalty's!! Het was onderhand tien over half 6 ongeveer, maar wij stonden stijf van de adrenaline en spanning! Bij elke penalty die Nederland er geweldig inknalde werd het 1 groot gekkenhuis; waterflessen vlogen door de lucht, iedereen schreeuwde en omhelsde elkaar. Maar toen kwam die laatste penalty die Krul (wat een topper!!!) tegenhield. Toen was niemand meer te houden; iedereen ging op tafels staan, schreeuwen, springen, elkaar omhelzen, het was 1 groot gekkenhuis! Wij waren ondertussen wel bek af (het was 6 uur... En dat na een avond van plus minus 3 uur slaap), dus gingen we snel terug naar het hotel. Toen we in onze kamer waren gingen Ien, Djuna en An nog even langs de Burger King, maar Juul met haar buik dook lekker in bedje. We vielen die avond na denk ik 1 minuut liggen in slaap. Het werd (helaas) wel weer een heel kort nachtje, 1 uur en 39 minuten om precies te zijn, want we hadden de wekker weer om 8,30 staan, omdat we toch nog wel graag wat van Bangkok wilden zien nu we er toch waren. We besloten weer naar The grand palace en Wat Pho te gaan, zodat we ze nu toch wel goed van binnen en buiten konden gaan bekijken. Jeetje wat was het opstaan deze ochtend zwaar zeg! Met nog kleinere oogjes dan de Chinezen zijn deze dappere dodo's toch gewoon onder de douche gesprongen en naar het ontbijt gegaan! Met weer wat lekkere witte geroosterde boterhammetjes (we verlangen wel hard naar volkoren en granen) met boter, zijn we door een heel groot uitgestrekt park naar het Grand Palace en Wat Phra Kaew gewandeld. We hadden helemaal moeite gedaan om ons met onze meegezeulde doeken te bedekken, maar ondanks ons harde knoop en vouwwerk vonden ze ons er niet "appropriate" uitzien, grrrr.... Dus moesten we oerlelijke blousjes lenen waarin we echt twee oude tuttige moekes leken, maar goed het was de tempels helemaal waard. Overal in Wat Phra Kaew zag je buddhas, goud, wierook, mozaïek, beeldjes, kaarsen, bloemen, monniken, belletjes en andere versieringen. Na een tijdje wisten we ook niet meer waar we moesten kijken of fotografen omdat Zulke pracht en praal toch wel erg overweldigend was! Na deze tempel liep je automatisch het terrein van het grand palace op, zoals de naam
al zegt, een groot paleis. Na deze bezienswaardigheden verlieten we het terrein op weg naar Wat Pho. Een wat kleinere tempel naast het Grand Palace en de andere Wat, die eigenlijk nog meer indruk maakte dan de vorige Wat. Niet alleen zijn we per ongeluk door een open hekje gratis naar binnen gelopen, maar in Wat Pho staat relaxing en meditatie centraal. In de hoofdtempel stond de buddha dan ook niet zoals wij hem kennen in zijn standaard kleermakerszit, maar een gigantische buddha lag uitgestrekt in de tempel op zijn zij te chillen! Te geinig en echt ongelofelijk hoe ze dat ooit hebben gemaakt! We hebben hier zelfs nog op onze knieën gaan bidden voor deze prachtige buddha, wordt overigens ook aangeraden uit respect voor de Buddha. Na de Wat Pho zijn we weer via het parkje terug gewandeld naar ons hotel en hebben daar in het zwembad met onze chickies gechilld. Vervolgens zijn we met Djuun, Annick, Lot, Ien en ons 2 (Pien was inmiddels al weg :( ) naar Siam Plaza gegaan. Dat is een extreeeeeem groot winkelcentrum met allerlei westerse winkles: van Prada en Louis Vuitton naar h&m, starbucks en dunkin' donuts. In Siam plaza hebben we 2 bagels gekocht, 1 met tomaat, spinazie, pesto en cottage cheese en 1 met mozza, tomaat en pesto! Errug lekkurrr. Na nog even in de enorme shopping mall rond gewandeld te hebben, zijn we in een tuktuk gestapt om naar het busstation te worden gebracht. De tuktuk ontmaagding was lekker krap met zijn vieren achterin en helemaal compleet met een taxi die van voren op de tuktuk knalde, omdat de taxichauffeur de hellingproef nog niet helemaal onder controle had. Gelukkig geen gekke schade of wat dan ook en we konden verder rijden. De tuk tuk man bleek uiteindelijk een ontzettende naaier te zijn! Niet alleen begon hij tijdens het rijden nog over de prijs te onderhandelen (daar besteedden we verder maar niet echt aandacht aan), maar hij had ons nog best een eindje van de busterminal gedropt en aan toen we uitstapten, griste hij het geld uit onze handen en riep hij: go away go away! Wat een sukkel die vreemde gast zeg! Dan was het nu tijd om de bus te zoeken (zou heel makkelijk moeten zijn). Nou, dat was nog moeilijker dan gedacht! Eerst moesten we nog met een trappetje over de weg voordat we uberhaupt in de busterminal stonden. Vervolgens zagen we op de bordjes van de ticket offices nergens Singburi staan. We liepen dus maar verder naar een informatiebalie, waar een man alleen maar een beetje met zijn vinger aan het wijzen was, nadat we gevraagd hadden waar de bus was. Vanaf dat moment zijn we echt van hot naar her gestuurd naar alle uithoeken van het busstation door allerlei niet engels-sprekende thai! Toen we uiteindelijk in wéér in een andere uithoek waren, bleken we uiteindelijk niet meer bij de bussen te zijn, maar bij de mini-van. Deze zijn chiller en luxer dan de bussen en toen we vroegen hoe duur het was, bleek het nog goedkoper dan de bus! Eindelijk zaten we dan in een busje na een half uur in top tempo wandelen/rennen door de terminal! Eenmaal in Singburi busstation namen we weer een taxitruck naar het vrijwilligershuis, waar we ons echt een hoedje schrokken! Er waren zóó veel nieuwe mensen (inclusief een hele nieuwe grote Chinese Maffia) ! Het was echt moeilijk om een bekend gezicht te vinden. Vervolgens gingen we op het kamerbord kijken wie onze nieuwe roomie was en pampampam...... HET NOODLOT HAD TOEGESLAGEN!!! Onze nieuwe roomie bleek Zana te zijn, de overenthousiaste Belg die crazy ging bij de karaoke, inmiddels is haar bijnaam haas ivm haar gebit... Jaa soms moeten we ook hier even bitchen hoor, je kan niet met iedereen vrienden zijn toch?? Maar het écht irritante komt nog, Anne had al haar spullen op haar bed, er onderste gelegd zodat ze na Bangkok weer dat bed had, maar 3x raden, haas had al An's spullen op het bovenste bed gelegd en zelf lekker het onderste genomen!! Zo aso!! Helemaal moe en geïrriteerd op haas zijn we toen maar gaan slapen om op te laden voor weer een week bikkelen in het weeshuis.. Maar niet voor lang want even later kwam haas de kamer in ging met erg veel rumoer zich klaar maken voor bed. Na haar bedtime show sliepen we wel weer lekker in. 'S ochtends werden we wakker van de wekker en rook Juul een brandlucht, shiiiit dachten we, maar onze andere nieuwe roomie (wel echt een schatje uit de VS, Boston) was haar haar aan het stijlen! Wij gingen zachtjes douchen en aankleden, maar we hadden onze enkelbandjes met belletjes aan, en blijkbaar stoorde haas zich hieraan, want ze begon te kreunen, zuchten en steunen "in haar slaap" (uhuuuu) alsof ze aan het bevallen was (of genieten maar dat konden we niet onderscheiden..). Toen zijn we maar snel gaan ontbijten.Vandaag was weer een 'normale' dag: terug naar het weeshuis. Bij het ontbijt schrokken we van het aantal mensen. Alle tafels zaten helemaal vol met allemaal nieuwe mensen. Iets te vol en te druk vonden wij... Om 9 uur was het weer tijd om te gaan. In 2 auto's deze keer, omdat er teveel mensen waren. Wij gingen lekker in de tweede auto zitten met 1 ander meisje en Jochem, alle ruimte dus. Om de heenweg hebben we een paar tussenstops gemaakt. De eerste stop was om dat stukken gras op te halen om die te proberen en te kijken of het wel aan gaat slaan op die droge en mestloze grond bij het weeshuis. Bij de tweede stop hebben we nog wat nieuwe slippers gekocht voor de kindjes die te kleine of geen slippers meer hebben. Rond tienen kwamen we aan bij het weeshuis en begonnen we zoals elke week met het standaard praatje en het introduceren van de vrijwilligers. Wij werden gedoopt tot de paintleiders, dus wij namen alle painters onder onze hoede. Het ging vandaag als een speer; we moeten nog 2 kleine stukjes muur, maar verder is alles af! En dat ook al voor de lunch, goede leiders dus na ons gebruikelijke middagdutje van een half uurtje gingen we weer terug naar het weeshuis om nog een middagje te knallen. We hebben het gras weer even goed watergegeven, wat we in de ochtend hebben neergelegd. Het zag er nog niet dood uit, dus we hebben goede hoop. Morgen maar weer kijken. We hebben daarna even langs de klaslokaaltjes gelopen om te kijken hoe het er daar aan toe ging. In 1 klas was er geen les, maar zaten er een stuk of 15 kindjes lekker te doen waar ze zelf zin in hadden; tekenen, slapen, lezen, soort breien en hun Engelse woordjes te leren. De kindjes waren heel nieuwsgierig toen we binnen kwamen en sommige kwamen meteen naar ons toe en duwden hun schriftjes in onze handen. We waren verbaasd dat sommige kinderen al best wel redelijk wat Engelse woorden/zinnen wisten, maar we twijfelden wel of ze die noet gewoon uit hun hoofd hadden geleerd. Want toen Julia vroeg: How are you today? Was het antwoord zoals in hun schriftje stond i'm fine, thanx you and you? Maar hoe are you today? Het was eerder een soort napraten, maarja het is in ieder geval iets. Hoofd schouders knie en teen kunnen ze wel bijna allemaal in het Engels en het was echt leuk om ze zo enthousiast te zien meezingen en uitbeelden. We waren ook wel benieuwd hoe het met het leggen van de vloer ging dus gingen we daar nog even kijken. Het schoot best wel op en het begon al meer op een vloer te lijken. Wij hebben ook nog even geholpen met het leggen van een pas tegels en het was echt best leuk, dus dat gaan we morgen ook weer doen! Toen we weer terug waren bij het vrijwilligershuis hebben we nog even de fietsen gepakt en zijn we naar de zeven eleven gefietst om even water, chips, shampoo en een yakhultje voor Juul haar buik. Toen we terugkwamen konden we bijna meteen aanschuiven aan tafel voor het avondeten: rijst met groente, noodles en een soort gepofte/gefrituurde mais! Best prima maaltje. De rest van de avond hebben we gewoon heeerlijk beetje aan tafel gezeten en gekletst met de rest van de vrijwilligers en hebben we ze blij gemaakt met stroopwafels, ze likten hun vingers erbij af.
Aan de overkant van ons vrijwilligershuis kan je je kleren in een wasmachine doen voor 20 bath, dus wij hebben even al onze kleren gewassen en nu ruiken we tenminste weer een beetje fris en schoon!

We zijn best moe nog van dit drukke,gezellige,feesterige,euforische weekend dus wij kruipen snel ons bedje in! Slaap lekker daar (of naja het is nu middag bij jullie) en tot het volgende verhaal!

XXX de paintleiders