Dag 25: Snorkelen op de laatste dag Koh Tao

Hooi hooi mensen in Nederland en op andere plekken op de wereld!

Vandaag was het dan toch zover: we hebben gesnorkeld! Het was droog, helaas nog steeds geen volle zon, maar misschien ook wel goed voor onze gevoelige (maar ook zeker al bruine) huidjes. We hadden vroeg onze yoghurtjes al naar binnen en stonden om half 10 klaar om aan onze snorkeltocht te beginnen. De verzamelplaats bleek naast ons hotel te zijn, dus waren we er binnen 10 seconde. Meteen toen we aankwamen werd er aan ons gevraagd of we 100 bath per persoon meer wilden betalen om nog een 5de stop te maken tijdens de tocht. Wij vonden dat niet zo nodig dus besloten dat niet te doen, maar uiteindelijk bleken wij de enige te zijn die te gierig waren om 100 bath per persoon meer te betalen. Het werd ondertussen al aardig druk in het restaurantje waar we verzamelden (in totaal waren er iets van 40 mensen die bij ons op de boot gingen) en na nog eventjes wachten werden de altijd terugkerende Thaise "5 minutes" aangekondigd. Zolang zou het nog duren voordat we met onze snorkelspullen de boot opkonden, maar na bijna een maand Thailand wisten wij wel beter en zou dit nog wel wat langer kunnen duren. Onze duikbrillen hadden trouwens de nummers S11 en S14 (lekker onbelangrijk feitje, maar we vonden het wel cool en veelbelovend klinken :D). Het wachten viel uiteindelijk mee en we waren vrij snel op de boot. De boot was een soort grotere vissersboot en zag er niet súper stabiel uit (vooral Juul zag al de rampscenario's voor zich na al het slechte nieuws dat we uit Nederland horen). Wij hadden lekker een plekje boven uitgezocht, waardoor we niet zeikend nat werden als het bootje ging varen. Eenmaal zittend kondigde een matroosmannetje aan dat we over "5 minutes" echt gingen vertrekken. Bij ons boven zaten weer eens heel veel scandinaviërs, wij snappen er ook niks van, maar hier op de Thaise eilanden zitten echt debiel veel Noren, Denen, Zweden etc. Uiteindelijk vertrokken we ietsjes later dan de 5 minuutjes, maar dat kwam omdat er een gezin te laat was. En ja jullie mogen raden welke nationaliteit... Nederlands natuurlijk! Het was wel vrij heftig toen de kapitein het ruime sop had gekozen. Het waaide namelijk best stevig, waardoor de golven behoorlijk greep op het snorkelbootje hadden. Met af en toe flashbacks naar de schuine taferelen op de olifantenrug, hielden we de reling en onze spullen toch maar goed vast. Een mannetje van de snorkeltour kwam tijdens het varen een uitleg geven over hoeveel baht je wel niet moest betalen als je iets kwijt was en over de plekken waar we zouden stoppen om te snorkelen. We hebben er eigenlijk vrij weinig van verstaan door de lawaaierige motor van de boot, maar dat bleek achteraf gelukkig niks te boeien hehe. Aan boord werd er ook al meteen rondgegaan met basic koekjes met een beetje suiker en sesamzaad (heel fijn voor An na het ongelukkig gevallen thai food van de avond ervoor - An heeft er echt wel tien gevroten ofzo :D). Nadat we wat koekjes opgepeuzeld hadden, stopte de boot bij de eerste snorkelsplek: Shark Bay. Gelukkig klinkt het wat heftiger dan het was, want we hebben geen haai gezien. Ironisch genoeg schijnen er ook helemaal geen haaien te zwemmen in Shark Bay (waren wij wel blij mee). Het was eerst wel even wennen om via je mond door het snorkelpijpje te ademen (naja ademen... Volgens ons waren we flink aan het hijgen door die buizen, zal wel lollig geweest zijn voor de mensen die ons bezig zagen hahaha). Maar na even oefenen ging het al stukken beter en met onze sexy duikbrillen met zo'n debiele neus voelden we ons sowieso al professionele duikers. Shark Bay was ondanks het ontbreken van de sharkies alsnog prachtig! We hebben prachtige vissen gezien in allerlei kleuren en formaten. Van kleine witte en zwarte visjes tot felblauwe, knalgele en gekke gestreepte vissen. De bodem vonden we overigens erg vreemd in de Haaienbaai, het was geen zandbodem maar een soort piekerige, ongelijke, stekelige, planterige, bruinig versteende bodem. Wel erg indrukwekkend om te zien! Na een half uurtje spetteren in Sharkbay was het tijd om door te gaan naar de volgende bestemming: Aow Leuk (ofzoiets). Hier zouden veel krabben zitten. Na weer een klein stukje varen, ging het anker weer uit. We sprongen het heldere water in (we zagen al visjes zwemmen vanaf de boot) en zetten weer onze mooie brillen op. Toen we vervolgens onder water kregen we wel een beetje een mini hartaanval. We bleken namelijk midden in een grote school gestreepte vissen te zwemmen die je een beetje aankeken van; "wat doe jij onderwater?" Maar het was cool om midden tussen die honderden vissen te zwemmen. Tijdens het praatje van de meneer op de boot hadden we nog wel net kunnen horen dat er bij deze plek heel veel krabben zouden zitten. Nou wij hebben er geen 1 gezien!! Wel zagen we weer nieuwe visjes; helemaal zwarte en oranje met een donker randje op de vinnen. Het half uurtje ging als een speer voorbij en we werden met een fluitje weer teruggeroepen naar de boot. Na weer een klein heftig stukje varen kwamen we aan bij Hin Wong Bay. We hadden van verschillende mensen gehoord en ook al gelezen in de Lonely Planet dat deze bay heel veel mooie vissen had, maar ook heel mooi koraal. We sprongen weer met onze snorkels op van de boot in het water om weer een half uurtje te genieten van de onderwaterwereld. En jaa iedereen had zeker gelijk; Hin Wong Bay was ontzettend mooi met mooie koraalriffen in allemaal verschillende kleuren en maten, bijzondere bodemplanten en weer een scala aan vissen. We zwommen een rondje om een rots in het water en spotten hier voor het eerst de regenboogvis. Je kon eindeloos naar die vis blijven kijken, want de kleuren van de vis leken steeds te veranderen. We konden eindeloos naar de zeebodem blijven turen, want telkens zag je wel weer iets anders en ontzettend moois. We spotten hier ook voor het eerst de clownvis. De zwommen langs een gat en opeens tikte Anne Juul aan onder water en gebaarde wild en schreeuwde door de snorkel dat ze naar het gat moest kijken. Daar zat ie dan, onze Nemo (helaas was het niet zo'n klein schattig Nemovisje, want dit was nogal een grote dikzak!). Na een half uur trappelden we weer terug naar de boot en was het tijd voor de lunch. Iedereen kreeg een plastic bakje met rijst, een gebakken eitje en een zakje met groente en een sausje erin. Meer dan een prima lunch voor op zo'n boot. An hield het nog even verstandig bij de koekjes en liet het beetje spicy eten voor Juul over. De hele tocht door was er ook water, koffie en thee om te pakken. Na op te zijn gewarmd bij een lekker kopje thee was het alweer tijd voor onze laatste stop: Mango Bay. Deze bay was weer zo ongelofelijk helder en op het moment dat je door je duikbril naar beneden keek, waande je je meteen weer in de onderwaterwereld. Het koraal was weer adembenemend door haar vele kleuren en maten. Sommige stukken waren best ondiep, dus zwommen we vlak over de bodem tussen alle vissen en het koraal zelf door. We zwommen weer langs een rots en opeens kwam er uit het koraal een héle grote dikke zwarte vis. Dit was de grootste vis die we hebben gezien tijdens het snorkelen. Hij was niet echt geïnteresseerd in ons, dus we hadden niks om ons zorgen over te maken. Na het fluitje van de bemanning zwommen we weer terug richting de boot en hadden we nog een vrolijk afscheid van een school kleine blauw met geel gestreepte visjes. We doken weer in onze handdoeken op de boot en dronken weer een kopje thee om op te warmen, terwijl we op weg waren naar de 5de en voor de andere passagiers écht de laatste stop. We stopten bij een klein eiland waar je nog even op het strand kon zitten of even wat kon eten of drinken. Verder was er niet veel bijzonders te doen. Iedereen verliet de boot, maar wij bleven lekker op de boot en dat was juist super leuk. Eerst zaten we nog even boven op de boot het glimpje zon wat er was op te vangen, maar al snel werden we naar beneden geroepen door de bemanning van de boot die het wel leuk vond dat we op de boot waren gebleven. De bemanning was bezig met watermeloen te snijden voor de passagiers voor op de terugweg. Ze vroegen of wij alvast een stukje wilden. Dat lieten we ons geen 2de keer zeggen!! We mochten non stop watermeloen eten en ze waren wel geïnteresseerd waar wij vandaan kwamen. We zeiden dat we uit Nederland kwamen en dat kenden ze wel en ze begonnen een beetje te lachen (waarom was voor ons niet helemaal duidelijk). 1 jongen van de bemanning kwam met een boek naar buiten en liet het aan ons zien. Het was een boek om engels te leren, waar hij zo te zien hard mee bezig was, want de bladzijdes waren helemaal omgekruld en de kaft lag er half af. Of hij ook echt vooruitging vroegen wij ons af, want een paar keer probeerde hij wel iets te zeggen en dan bladerde hij even in zijn boekje, maar vervolgens gaf hij het dan weer op. Naja oefening baart kunst zullen we maar zeggen. Een andere jongen was ondertussen druk en geconcentreerd bezig om de laatste helft van een watermeloen te snijden. Hij snee deze niet gewoon in stukjes, maar het leek voor ons alsof hij een halve bloem aan het snijden was. Hij was nogal perfectionistisch, want echt elk klein stukje dat uitstak werd weggesneden. Opeens zagen we wat hij deed; toen hij de 'halve bloem' precies horizontaal doormidden snee kwamen er 2 hartjes tevoorschijn!! Maar hij was nog niet klaar. Hij de legde de stukjes watermeloen in de vorm van de hartjes ook weer in de vorm van een hart op een schaal en liet deze vervolgens vol trots aan ons zien en vroeg of wij een stukje van zijn hart wilden! Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen, en jaaa zijn hart was niet verkeerd ;). Zijn vader (denken we??) moest er wel om lachen en zei de hele tijd tegen ons: jaa he has a good hart!! Wat hij met deze opmerking en zijn gelach de hele tijd bedoelde was ons niet helemaal duidelijk, maar het was ontzettend leuk dat ze zo open en vriendelijk tegen ons deden. Hebben we toch maar mooi 1,5 uur met de echte Thaise locals gechillt en opgetrokken. Nadat iedereen weer op de boot was, begonnen we aan de terugweg. Deze was nog heftiger en natter dan de heenweg; we kwamen doorweekt en door elkaar geschut van de boot van. Tijdens het ritje vroeg de jongen van de hartjes watermeloen/ de kapitein of we bij hem in de kapiteinshut wilden komen zitten. Wij sloegen dit af, want we waren nu toch al nat en de ervaring van terugweg zo buiten was ook wel vet. De Chinese maffia liet zich dit geen tweede keer zeggen en kropen met z'n alle in de kapiteinshut en gilden nog steeds de hele boot bij elkaar. Ondertussen werden we natter en natter door de tegen de boot aan beukende golven en kwamen we uiteindelijk helemaal doorweekt aan op de pier. We liepen snel naar ons hotel (zo soepel ging dat ook weer niet, want de golfslag zat nog een beetje in onze benen en we moesten allebei super nodig plassen, dus we liepen als twee dronken kippen en maakten gekke bochtjes). Bij de receptie haalden we onze deposit terug en vervolgens gingen we naar boven om ons klaar te maken om uit eten te gaan. We gingen bij Pranee's kitchen eten, een typisch Thais tentje aangeraden uit de Lonely Planet. Het zag er super gezellig uit met knusse verlichting en lage tafeltjes met een soort loungekussentjes, want in dit restaurant waren vooral tafeltjes waar je dus zittend op kussens at. Bovendien werd er op een klein ouderwets televisietje een film uitgezonden, dus veel mensen bleven na het eten met een biertje nog lekker genieten van de filmshow. Wij hadden vegetable springrolls besteld als voorgerecht (waren heerlijk). Als hoofdgerecht had Anne een chicken burger (nog steeds maar even neutraal en geen spicy shit) en Juul had een overheerlijk Pad Thai.
Het was super leuk om zo'n typisch schattig tentje te eten en het was zoals gewoonlijk weer eens zielig zo weinig wat we af moesten rekenen voor dit maaltijdje. We werden wel een klein beetje aangevallen door muggen, dus gingen we nog even terug naar onze kamer om antimuggenspul op te smeren. We liepen weer richting Sairee Beach om nu wel een drankje met Anniek te kunnen doen. We hadden afgesproken bij de Lotus Bar op het strand naast de Fizz een andere lounge bar. We hadden geluk, want er was nog een tafeltje met kussentjes leeg op het strand. We bestelden een drankje en konden ondertussen genieten van een fireshow die nog geen meter van ons vandaan zich afspeelde. We denken dat het een gezin was die bestond uit een vader met z'n twee kinderen en 2 andere jongens. Ze deden en konden van alles. Ze wisselden de vuurstokken af met slingers met aan de onderkant een vlam. Het was heel spectaculair om te zien wat ze allemaal er wel niet mee konden. Niet veel later kwam Anniek en hebben we nog even gezellig met haar bijgekletst over haar dagen en over de dingen die wij hebben gedaan. Opeens werd het boven Julia's hoofd heel warm; 1 van de fireshow gasten stond boven haar hoofd de 2 slingers met vuur eraan rond te draaien. Juul heeft gelukkig al der haar nog, dus niks aan het handje, maar even schrikken was het wel. Anniek ging na een tijdje met haar broer met wie ze op reis is nu en wat andere vrienden naar een andere tent, maar wij bleven nog eventjes zitten. Toen ook wij onze drankjes op hadden liepen we weer terug naar ons hotel. Op de terugweg hebben we nog even een bandje gescoord voor onze verzameling, zodat we nu van elke plek een armbandje hebben.

We vonden dat we Koh Tao toch ook even goed moesten afsluiten dus besloten we nog voor de laatste keer een pannenkoek te halen bij ons vertrouwde pannenkoekmannetje. Anne had een pannenkoek met banaan, chocola en pindakaas en juul ging voor de nieuwe combinatie banaan kokos en pindakaas. We likten onze vingers weer af en konden vervolgens echt naar huis gerold worden, want we zaten echt veel en veel te vol (eigenlijk voor de pannenkoek al!!). Toen we thuis waren ploften we op bed en hebben we voordat we gingen slapen nog even de nieuwe aflevering van Pretty Little Liars gekeken. Het was onderhand al best laat, dus tijd om te gaan slapen, want de wekker ging weer om 4:30 omdat we de boot van 6 uur naar Surat Thani moesten halen! Met een muziekje op onze oren vielen we heel snel in slaap (hebben niet eens 2 liedjes afgeluisterd haha)

Dikke kus, Juul en An