Dag 19: Op naar de eilanden!

Hoooi allemaal! We hebben weer een update voor jullie. Vandaag is de reisdag van Chiang Mai naar Koh Samui. Gistermiddag hadden we onze tassen al helemaal klaar gemaakt voor vertrek dus konden we gisteravond heerlijk rustig dus eten op het marktje en daarna luieren in ons guesthouse. Oja newsflash. Zoals we al eerder hebben beschreven rijden ze hier als maniakken en zijn het echte snelheidsduivels (ook de tuk tuks die overal tussendoor scheuren en racen) en we waren dus verbaasd dat we zelf nog geen ongeluk hadden gezien. Maar gister hoorden we van dat stel op de markt dat er een auto met thaise jongens op de rotonde vol op zijn kant ging en de jongens erin gewond waren. Ze vertelde ook dat legermannetjes uit de buurt kwamen kijken, een paar foto's maakten en vervolgens gewoon wegliepen!! Lekker Thais leger hoor! Dat missen we wel hoor (vooral anne als chauffeur!) de normale Nederlandse rijstijl.
Vanochtend werden we alweer voor de wekker wakker en hebben we nog even lekker in bed geluierd. Het is vandaag 17 juli en dat betekent dat Jos jarig is en dus moest er natuurlijk even happy birthday via Skype gezongen worden. Jos met Ies en Esther aan het ontbijt in Singapore en wij met onze schorre ochtendstemmen in Chiang Mai! De verbinding was niet optimaal, dus het was een korte skypesessie, maar dat maken we vanavond nog even goed! We waren eigenlijk snel aangekleed en onze laatste dingen zaten ook al heel snel in onze tassen. We worden echt goede inpakkers, want onze tassen zijn een stuk leger dan op de heenreis voor ons gevoel! Hoe het kan, geeeen idee! Na het uitchecken gingen we weer naar het heerlijke bakkertje om te ontbijten met een bak yoghurt met vers fruit en homemade muesli en een French toast met kaneel en appel. We zaten heerlijk in het zonnetje en hebben nog even de Lonely planets doorgespit om ons even goed in te lezen over het leven op de eilanden en het leven als ladyboy. Jaa rare combi, wij weten het, maar er stond een artikel in ook over het leven als ladyboy in Thailand en daar waren we ook wel heel erg benieuwd naar, dus vandaar. Het is echt bizar hoe geaccepteerd de ladyboys ook zijn in Thailand, hoe moeilijk hun leven nog steeds is. Ze mogen geen lesgeven op een school of universiteit, geen bedrijf wil hun aannemen omdat ze geen ladyboy reputatie willen, waardoor de ladyboys vaak de prostitutie/ entertainmentwereld ingaan. Ook hun geslacht veranderen op hun paspoort is vrijwel onmogelijk, waardoor ze nooit door een securitycheck komen en ze Thailand dus eigenlijk niet kunnen verlaten. Echt bizar. Nu we weer helemaal op de hoogte waren over de eilanden en de ladyboys was het tijd om een tuk tuk te zoeken die ons naar het vliegveld kon brengen. We liepen weer naar de zelfde plek waar we gister ook onze tuk tuk naar het Tiger Kingdom hadden genomen, en jahoor daar stond het lesbische tuk tuk stel weer. Ze kwamen op ons afgelopen en wij zeiden dat we naar de airport wilden. We hadden van de tevoren al bedacht dat we eigenlijk voor 70 bath erheen wilden, 50 bath minder dan vaak eigenlijk wordt gevraagd. Wij zeiden 70 bath en toen zeiden zei 100 bath. Wij bleven stellig bij onze 70 bath, maar zij veranderden ook niet. Wij maakten er 80 bath van, maar zij hielden voet bij stuk. Julia heeft gesmeekt met haar 2 handen tegen elkaar en zei dat we niet zoveel geld hadden dus dat we echt niet meer dan 80 bath konden betalen. Zij bleven bij de 100 bath, dus Julia bleef nog even met haar handen in de smeekhouding staan en herhaalde het nog een maar keer. De bestuurster riep haar vriendin erbij en die zei toen eerst 90 bath, maar wij bleven bij 80. En jaaaa het lukte, ze moesten een beetje lachen maar ze wilden ons brengen (heel aardig, want van de airport naar het centrum terug zou ze geen geld verdienen door de taxi services die er zijn vanaf de airport). Ze waren ontzettend aardig en hielpen ons met het inladen van onze tassen in de tuk tuk. Toen we aankwamen bij de airport dropten ze ons precies voor de ingang en hadden ze voordat we het door hadden onze tassen al uit de tuk tuk gepakt om ze aan ons aan te geven zodat we ze meteen op onze rug konden doen. We waren heel erg op tijd op het vliegveld omdat we voor deze vlucht nog moesten inchecken. Toen we aankwamen konden we alleen nog niet inchecken dus hebben we nog een uurtje lekker op een stoeltje gezeten en muziek geluisterd en alvast maar even gelezen hoe het er op Bali aan toegaat en welke dingen we toch echt niet over mogen slaan. Toen we konden inchecken hebben we dat ook maar meteen gedaan, zodat we onze grote tassen kwijt waren. Het inchecken ging ontzettend makkelijk en we kregen een sticker die we op ons shirt moesten plakken. We begrepen niet echt waarvoor die was, maar we deden het maar braaf. De blauwe vliegtuigsticker zag er wel een beetje debiel uit, maar het betekende vast wel iets. Na nog even wachten gingen we het vliegtuig in. Na het opstijgen kwamen de stewards (verrassend veel mannen) langs met het eten. We hadden gezien dat we "een snack" zouden krijgen aan boord, dus we gingen uit van een koekje/cakeje of iets dergelijks (we vlogen namelijk 14.40). We kregen echter heel veel eten, echt een complete maaltijd met o.a. worst, augurk, pastasalade, broodje, boter, brownie met noten en drinken. Volgens de airline zou de vlucht 1 uur en 20 minuten duren en dus om 16.00 landen, maar om 15.15 gingen we al dalen en om 15.30 zaten we al aan de grond! Eenmaal op BKK wilden we op zoek naar een infobord voor ons gatenummer voor de vlucht naar Koh Samui. We liepen langs een informatie vrouw van Bangkok Airways en toen werd duidelijk waarom die idiote sticker op ons shirt hadden gekregen, namelijk: GRATIS ETEN!!!! Het vrouwtje vertelde ons het gatenummer (die overigens helemaal niet op de borden stond!?!?) en vertelde ons dat er bij gate A7 gratis eten voor ons was. Wij waren heel verbaasd en als echte gierige Nederlanders gelokt door het woordje "gratis" gingen we eens een kijkje nemen. Nou en wat een verwennerij!! We hebben ons daar flink volgestouwd met chocomuffins, cakejes, soort chips, knapperige gedroogde banaan en kopjes warme choco (het was best koud door de airco in onze shortjes en hempjes). Er waren ook nog een soort hartige broodjes en kipcalzone ofzo. Juul wilde ook nog wel een thais dingetje proberen wat op de buffettafel lag. Ze pakte het dingetje op en stopte het in haar mond, terwijl Anne zei; oo ik dacht dat dat groene eromheen een verpakking was.. Helaas voor Juul bleek dit ook zo te zijn, want het volgende moment stond een Bangkok Airways vrouwtje druk lachend te gebaren dat je toch echt eerst de verpakking eraf moest halen. Bij de tafel vol heerlijkheden stond ook een erg arro Nederlands kind van ongeveer 16 jaar ofzo die alleen maar zat te zeiken over dat de cakejes te droog waren en haar ouders zat af te snauwen. Onze vlucht naar Samui had wel 20 minuten vertraging, maar dat vonden we niet zo erg omdat we door de wifi lekker met onze geliefde 7vriendinnetjes konden kletsen! Hoewel we eigenlijk al propvol zaten, hebben we tijdens de vlucht naar Koh Samui weer de uitgedeelde maaltijd opgegeten. Dit keer een aardappelsalade, worst, broodje, boter en een bosbessen gebakje. Eenmaal weer soepel geland op het tropisch uitziende vliegveld van Koh Samui (overal palmbomen en houten gebouwtjes), hadden we vrij snel de koffers en wilden we op zoek naar een taxi naar Lamai (hier verblijven we de aankomende 3 nachten). Inmiddels was het wel aan het regenen (wat nou tropisch bounty island!?!?) Er bleken alleen helemaal geen taxi's te zijn, maar een minibus en private taxi company regelde al het vervoer van het vliegveld af. Aan de ene kant wel chill want deze service dropte je af bij je hotel (dat van ons heette New Hut). Na een beetje misselijkmakend ritje (de chauffeur reed keihard, maar remde ook enorm abrupt), kwamen we aan bij ons huttenplekje en zagen dat er ook een restaurant bij zat. We liepen over een klein schattig verlicht bruggetje en kwamen uit in het restaurant. Echt een ontzettend leuk en knus restaurantje met overal decoraties en recht aan het strand. Een ontzettend aardige vrouw wist meteen dat wij diegene waren die geboekt hadden en na een korte check-in werden we naar ons hutje geleid. En wat zijn we VERLIEFD op deze plek zeg, oh my buddha wat mooi. We hebben een roze met paars houten hutje in de vorm van een A. We zitten beachfront op het strand en met nog geen 10 meter staan we in de zee. Voor ons hutje staan palmbomen en op het strandje liggen mensen te chillen of te doezelen in de hangmat. Het hutje is simpel, maar heeft alles wat we nodig hebben: een ventilator, 2 matrassen, spiegel, haakjes, stopcontacten en een raampje. We voelen ons zo intens gelukkig op deze plek!! Na even pootje gebaad te hebben zijn we in de regen naar een farmacie gelopen waar we nieuwe zonnebrand en tanning oil gekocht hebben, jaja bruine poepies zullen we worden hier! Na nog even wat water en pleepapier te hebben gekocht bij de 7eleven, zijn we weer terug naar ons hutje gelopen en even gaan chillen. De regen is inmiddels opgehouden hier, dus wij gaan nog even lekker in onze voortuin (het strand dus) relaxen en genieten van deze geweldige plek!

Ajuus lieverds!
Xxxx Anne en Julia