Dag 16 en 17: Jungle trek

Hee hee hier spreken de 2 nieuwe tarzan's vanuit Chiang mai! De afgelopen 2 dagen hebben wij de jungle ten zuiden van de grote stad Chiang Mai verkent. Gisterochtend begon goed met een heerlijk donkerbruin volkoren broodje van de bakker met homemade pindakaas (heel erg fijngehakte pinda's in een lekker smeuig sausje). We hadden een zeer goed bodempje voor een drukke en actieve dag. Een uur later dan gepland werden we opgehaald door onze gids Neo. Hij stelde zich voor met de woorden: I'm neo, neo from the Matrix. Door deze binnenkomer wisten we dat het met deze spontane gids wel goed moest komen. Toen we in het busje stapten zaten daar al 3 meisjes uit Zwitserland, die waarschijnlijk tegelijkertijd met ons in koh tao zitten trouwens. Vervolgens gingen we langs een ander hotel om nog 3 mensen op te halen; een moeder met 2 dochters uit Frankrijk. Nadat we een lijst met naam, leeftijd, geslacht, afkomst en emailadres hadden ingevuld, zei neo dat we naar de lokale markt gingen om ingrediënten te kopen voor het avondeten. Wij slenterden maar wat rond door het marktje in het zonnetje, want wij waren eigenlijk al bekaf en we hadden geen geld meegenomen naar onze jungletrek, want waarom zouden we dat nodig hebben op onze trek waarbij "drinks, lunch dinner breakfast and lunch was included" volgens de hotelman. Na de markt reden we (overigens nogal hard en met scherpe bochten) richting de jungle en de bergen om naar het elephantkamp te gaan. Het zonnetje brandde vol toen we aankwamen bij de olifanten, maar ze stonden gelukkig in de schaduw en lekker bamboe te vreten. Toen we de olifanten zagen, voelden we ons wel een beetje schuldig, want we zagen dag ze van die bakjes op hun rug hadden --> lekkere hypocriete kinderen zijn wij, want in de vorige blog schreven we nog dat die olifanten met de bakjes in Ayuthaya écht niet konden!! Gelukkig lag bij deze olifanten wel een extreem dikke dekenlaag onder het zitje. In de schaduw stond ook een klein babyolifantje van 1 jaar van wel 400 kg te chillen bij z'n moeder. Wij mochten op de eerste olifant, wij hebben hem Dombo genoemd (enige olifantennaam die we kennen). Maar hoe wisten we nou dat het een hem was? Nou inderdaad het leek eerst of er een olifant met 5 poten aan kwam lopen, maar natuurlijk was het geen poot, maar hebben we de grote olifantenlul van onze 41-jarige olifant beschouwd. Eenmaal Dombo bestegen te hebben, begonnen we aan ons rondje door de bushbush. Eerst zat voor ons een man die op de kop van de olifant Dombo bestuurde. Dit deed hij gelukkig wel door middel van zijn stem en niet met een stok zoals de stomme mannetjes in Ayuthaya. We reden door paadjes die dichtbebost waren en waarvan we ons afvroegen hoe zo'n dikke grote olifant daar doorheen ging lopen. We hadden natuurlijk wel van Junglebook kunnen weten dat een olifant gewoon overal doorheen banjert, dus ook door de bomen met duizenden krioelende mieren die dan vervolgens op ons kwamen rondscharrelen. We waren wel heel blij dat tijdens ons ritje de olifanten gewoon lekker mochten eten wat ze tegen kwamen. Onze olifant was natuurlijk lekker eigenwijs en besloot een struik te willen hebben die schuin op een helling stond. Jullie kunnen je wel voorstellen dat als zo'n olifant tegen een helling schuin gaat staan, wij bijna achterover uit dat bakje vielen doordat dat beest zo schuin/bijna rechtop stond. Toen de man op de olifant hem even had laten eten, riep hij hem weer tot orde met zijn stem en begon die olifant om te draaien... Nou toen vlogen we bijna voorover uit dat bakje. Eigenlijk hadden we onze eigen hoofden wel willen zien! Wij waren zeker niet de enige die een raar hoofd hebben getrokken; de franse moeder trok de bangste en vreemdste gezichten en slaakte zeker een aantal kreten uit angst. Na nog een stukje gelopen te hebben met de man op het hoofd van de olifant (weer door allemaal bomen en struiken) sprong de man van de olifant af en liep hij voorop; we zaten nu dus alleen op die olifant, maar gelukkig haalde Dombo geen rare fratsen uit. Onze olifantenman zag vervolgens dat we een camera meehadden en vroeg of hij niet even wat foto's moest maken. Nou.. Foto's maken dat deed ie wel, hij heeft er in totaal wel meer dan 50 gemaakt ofzo! Wel leuk als herinnering natuurlijk! Nadat we van Dombo waren afgestegen, was het lunchtime. We aten wat rijst, groenten en vooral lekker veel sappige ananas. De wespen vonden de ananas ook heel lekker, maar volgens de Thai steken ze niet en "don't worry". Terwijl Anne een stukje ananas aan het eten was, vloog er meteen een wesp mee naar binnen. Dat ding vloog even rond in haar mond, maar ze spuugde hem snel uit en inderdaad; de wesp had haar niet gestoken. Misschien hebben de Thai dan toch gelijk over de wespen... Bij de lunch werd duidelijk dat we wel zelf ons eigen drinken moesten kopen (wat nou drinks inclusive hotelman!?!?) dus toen hebben we maar wat geld geleend van Neo voor water. Gelukkig maar, want wat hadden we dat water hard nodig. Toen we eenmaal gedropt waren begon namelijk het trekking deel van die dag. Naja naja trekking, noem het maar climbing!! We liepen bijna constant omhoog en het waren ook paadjes die moeilijk beloopbaar waren en waarbij we de planten aan de kant moesten duwen om er doorheen te passen. Al vrij snel stopte Neo en knakte een plantje door. Iedereen dacht: "wat doet die gast nou??" Maar als je op de stengel van het plantje blies, kwam er belleblaas uit de stengel! Iedereen stond met open mond te kijken. Vervolgens liepen we over een bruggetje van slechts 1 bamboestick dik met een dun lijntje als houvast/leuning dus dat was wel even balanceren naar de overkant, maar gelukkig waren we wel helemaal droog aangekomen. De franse moeder zat wel een beetje te shaken op het bruggetje, maar ook zij had het gehaald. Vlak over het bruggetje begon de gids weer tegen een plant aan te slaan. Deze plant deed zodra je hem aanraakte alsof hij dood was (hij verschrompelde en verloor zijn groene kleur), echt bizar om te zien! We waren door al het geklim al vrij hoog in de bergen en liepen dan ook over smalle paadjes met aan 1 kant de diepte en we zeiden tegen elkaar dat we hier toch écht niet in moesten vallen, wat het rechtdoor lopen juist moeilijker maakte. Inmiddels waren we door en door bezweet inclusief zweetsnor, doorweekte ruggen en plakkend haar. De tocht was echt zwaarder dan we van tevoren hadden ingeschat (insanity 2.0). Na nog even geklauterd te hebben, stopte Neo weer. We zagen nog niks bijzonders, totdat onze guide met een stokje in een holletje begon te poeren en er echt een mega dikke zwarte harige spin tevoorschijn kwam die je je ergste vijand nog niet toewenst! Wat een groot creepy beest zeg! Die spinnetjes in het goede oude Bussum zijn echt lachertjes! Tijdens de reis kwamen we ook Buffelpoep tegen (die lopen daar gewoon rond). Toen we nog even door geklommen hadden, kwamen we bij een watervalletje waar we konden zwemmen. Heerlijk om dat zweet even weg te spoelen en ook onze Neo met z'n baard en staart vond het heerlijk om even in het water rond te spetteren. Na de waterval was het weer tijd om door te trekken richting het jungledorpje waar we zouden gaan slapen. Het klinkt misschien een beetje zeikerig, maar ook deze tocht was weer behoorlijk zwaar en na een tijdje wisten we ook niet meer of we nou nat waren van het zwemmen of van het zweet. In totaal zijn we maar 3 andere trekgroepen tegengekomen, wat de jungle-experience helemaal niet minder maakte en we waren erg blij dat we ons niet hadden laten verleiden tot de veel duurdere "non-touristic" trekking. Bij het laatste groepje dat we tegenkwamen was een meisje gevallen en ze kon niet meer verder lopen. Net toen wij hun tegenkwamen kwam de scooter waarmee zij gereden moest worden en we verbaasden ons erover hoe dat mannetje in godsnaam met dat scootertje over de gladde bergpaadjes kon rijden, maar zover wij weten is alles goed gegaan. Vervolgens kwamen we aan bij allemaal rijstvelden die er echt prachtig bij lagen daar midden tussen de bergen en de jungle. Terwijl we door de rijstvelden liepen, begon het een partij te stortregenen. Dit was echter zeer verkoelend en lekker en we konden er wel om lachen dat we als een stelletje verzopen katten door de bergen van Noord-Thailand liepen. Na nog weer een stevige trek omhoog kwamen we dan aan bij ons jungledorpje. Het dorpje bestond uit allemaal primitieve hutjes op palen en ze hielden verrassend veel zwijnen/varkens. Eenmaal bij ons hutje aangekomen, ploften we neer op het bankje ervoor en moesten we echt even bijkomen van een best intense dag. Na ongeveer 1,5 uur uitpuffen kwam het eten en het was zooooo delicious! We aten echt extreem toevallig hetzelfde lekkere kipgerecht als de dag ervoor: mussuman ofzo. Ook hadden we een lekkere groentemix met o.a. Paprika, wortel, taugé etc. Het gezin waarbij we sliepen in de achtertuin was hartstikke vriendelijk en het was vet om te zien dat ze nog typisch Thaise gewaden droegen met allerlei kleurtjes. Na ons avondmaal stortte eigenlijk de hele trek groep in, maar hoewel het al donker was, was het pas 19.00 uur. Gelukkig hadden de 3 Zwitserse meisjes kaarten mee en zijn we gaan presidenten met de hele groep! Typisch voor de Fransen en Franssprekende Zwitsers was wel dat ze gewoon in het Frans bleven praten, maar gelukkig bleken onze 6 jaar Franse lessen gewerkt te hebben en konden we dankzij Edgar en Niessen de gesprekken nog best wel heel hoed volgen! Gelukkig gingen de Zwitserse meisjes na een tijdje wel over op half engels/half frans. Tijdens het kaarten kwam Neo om het half uurtje wel even langs om even een praatje te maken en om zijn gekke kant te laten zien. Ja want een gekke kant had crazy Neo wel! Zo zei hij telkens "oh my buddha " ipv oh my god en begon hij van elke zin een liedje te maken. Hij vertelde bijvoorbeeld dat hij eigenlijk een kampvuur wilde maken, maar dat de grond nu te nat was door de regen. In deze zin gebruikte hij het woordje "fire" en nadat hij zijn zin had afgemaakt, begon hij your sex is on FIRE te zingen. Zo ging hij maar door zoals "hit me baby one more time, bailada, i will always love you, i'm yours en nog meer klassiekers (wel met half Thaise lyrics zodat het soms even duurde voordat we doorhadden welk liedje hij überhaupt speelde). Toch was het wel heel lief dat hij voor het slapengaan met zijn gitaartje nog wat "romantic music" kwam spelen en beloofde dat hij de tijgers weg zou jagen vannacht ;). Om 21.00 was iedereen wel uitgekaart, uitgeluisterd en helemaal bekaf. Nadat we naar de wc waren geweest (naja een fucking smerig primitief hol in de grond) en onze tandpasta in de bosjes hadden uitgespuugd was het tijd om het hutje in te gaan naar ons bedje toe.
Onze bedjes in de hut, kon je niet echt bedden noemen. De hut bestond uit een soort vlonder van bamboebast op palen. Het dak was gemaakt van gedroogde bananenplant bladeren waarover op sommige plekken nog een plastic zeil lag tegen de regen. Op het vlonder waren een soort tuinstoelkussens gelegd die onder klamboes lagen. Elk 'bedje' had 2 dekens. Wij lagen naast elkaar met z'n tweeën onder een klamboe. Een echt kussen was er niet, dus gebruikten we 1 van de 2 dekens als kussen waar we ons vest overheen hadden gelegd. We sliepen allebei in een lange broek met sokken aan, wat zeker niet verkeerd was, want het was toch aardig fris tijdens de nacht. Ondanks de harde ondergrond hebben we tot onze grote verbazing eigenlijk heerlijk geslapen. We werden wel af en toe wakker omdat je even verkeerd lag, maar we vielen daarna toch elke keer wel weer in slaap. We hadden allebei geen flauw idee hoe laat het was toen we telkens wakker werden, want het is hier natuurlijk sowieso al heel vroeg licht. We werden ook een keer wakker door de hanen die heerlijk in de ochtend naar elkaar begonnen te kukelen en de zwijntjes die een soort gillende kreten uitsloegen. Je hoorde dus best veel geluiden, maar we stoorden ons er totaal niet aan, was best lekker rustgevend eigenlijk. 1 keer toen julia/ik wakker werd, heeft ze nog nagedacht over het afgelopen jaar: hoe alles is gegaan op school, met de studie, dat we zo'n hechte vriendinnengroep hebben, we beide gezond zijn, deze reis zomaar kunnen maken, onze familie gezond is en aan mart. Het kwam er op neer dat we beide ongelofelijk gelukkig zijn eigenlijk en geen zorgen hebben en ontzettend geluk hebben met alle mensen die wij in ons leven hebben!!!
Na een tijdje hoorde we opeens koffie! Thee! Het was tijd voor het ontbijt. Neo had gezegd dat hij ons zou wakker maken en we om 10 uur weer zouden vertrekken. wij dachten dus dat het een uurtje op half 9/9 uur zou zijn, maar nee hoor het was al 9:45! We hadden dus bijna een nacht gemaakt van bijna 12 uur: de langste nacht die we hebben gemaakt sinds we op reis zijn, en dat nog wel in een hard hutje in de jungle van Chiang Mai, kan eigenlijk ook niet beter!
Het ontbijt was ook nog eens meer dan prima. We kregen geroosterde witte boterhammetjes, een gekookt ei, watermeloen en er was jam en boter voor op de broodjes. Na het ontbijt waren we eigenlijk allemaal wel klaar om te gaan, nadat we voor de laatste keer na de wc waren gegaan op die vieze wc (we hadden het zo lang mogelijk uitgesteld terwijl we eigenlijk al lang moesten, maar naar die wc gaan; nee bedankt! (Stiekem had het natuurlijk ook wel weer wat!)) en tanden hadden gepoetst kwam Neo en zei dat we over 15 minuten gingen. De 3 Zwitserse meisjes gingen de jungle trek van 3 dagen doen, dus van hen namen we afscheid. Zij gingen verder met een vriend van Neo, een ladyboy dus ze hoefden zich geen zorgen te maken volgens Neo. Wij en zij zelf ook dachten daar toch juist precies tegenovergesteld over. Wij vertrokken samen met de 3 fransen en Neo naar de plek waar we weer zouden gaan lunchen. Volgens Neo was het 2,5 uur lopen en wat wel lekker was natuurlijk: we hoefden alleen nog maar naar beneden!! Op deze terugtocht liepen we via een andere weg, meer door het jungle bos. Heel anders maar net zo leuk; over boomstammen, door struiken en in de verte kon je andere hutjes en rijstvelden zien liggen. Dat naar beneden gaan was op sommige plekken nog moeilijker dan gedacht. Het liep ongelofelijk steil naar beneden en was op sommige plekken behoorlijk glad door de regen. Gelukkig dacht ik/julia aan de tips papa/wim; heel goed door je knieën en kleine stapjes zetten dan vang je de klappen op. En: je kan nooit verder glijden dan een meter, want je komt door je eigen lichaamsgewicht gewoon weer tot stilstand! Met deze tips in ons achterhoofd en Neo voorop ging de afdaling prima en kwamen we zonder kleerscheuren beneden. We waren eigenlijk wel geïnteresseerd naar welke andere dieren hier in de jungle leefden en vroegen dat aan Neo. Neo vertelde dat er ook beren, konijnen, wilde zwijnen, grote wilde katten, een soort miereneters, kameleons en heel veel soorten insecten leefden. Deze grote dieren leefden niet in het gebied waar wij hebben gelopen, want dat is veel te druk voor hen door al de dorpjes. Ze leven ongeveer 10 kilometer van de dorpjes vandaan in de donkere dichtbeboste jungle. Na een tijdje zei Neo nog 10 minuten tot we bij de lunch plek zijn. We hadden al gemerkt dat Neo niet heel goed is met tijden inschatten, want dit waren geen 10 minuten maar zeker 20. En in die dag ervoor zei hij nog 30 minuten en toen waren het er 15. Ook typisch Thais, tijd speelt geen rol; je komt er wel! Bij de lunch werden we weer vergezeld door een zwerm wespen die het eten een beetje ingewikkeld maakten. Na de lunch was het tijd voor het bambooraften. We gingen samen met 4 andere mensen van de 1 dag tour in een auto die zelf ook een eigen begeleider hadden, Jackie Chan genaamd. Dit was een Thai in een AC Milan voetbalshirt die op zijn kin een dikke moedervlek had met daaruit wel 10 haren van minstens 5 centimeter!! Bij het bambooraften moesten we nog even wachten op onze 'kapitein', maar dit was niet erg want we stonden lekker in het zonnetje. Toen was het onze beurt. We liepen met Jackie Chan naar beneden naar het water waar wij samen met een stel (toevallig ook uit ons hotel) op een bamboovlot de tocht gingen maken. Jackie Chan was een beetje een eigenaardige man, want hij stelde zich voor aan Anne terwijl die tijdens het hand geven met zijn vinger over de binnenkant van Anne's handpalm kietelde. Vreemd ventje! Toen we op ons vlot zaten, vond hij het ook wel grappig om met een stok keihard op het water te slaan omdat hij zei dat er een slang zat, maar ons ondertussen lekker nat maakte. We begonnen dus al lekker nat aan de tocht en dar bleef zo, want al snel sloeg het weer om en dreven we in de stromende regen op ons vlot op het water. De tocht was er zeker niet minder mooi door; midden in de jungle op het water, onder allemaal krakkemikkige bruggetjes door en door allemaal kleine stroomversnellinkjes en watervalletjes. Het was alleen best wel koud op het water met die regen, dus toen we van het water kwamen liepen we met kippenvel naar de auto om onze tas te pakken. Lekker onze lange broeken, schone shirts en vesten aan, heerlijk! Nadat iedereen zich had afgedroogd en omgekleed reden we weer terug naar Chiang Mai. De terugreis was ook nog een ervaring. Ze rijden hier zo snel (ook door die bergweggetjes, dus mama/maria jij zou dit helemaal niks vinden!) en negeren de strepen op het wegdek. Ook inhalen vlak voor bochten is de normaalste zaak van de wereld. We waren dan ook wel weer opgelucht toen we werden afgezet bij ons guesthouse. We betaalden Neo terug, namen afscheid en gingen even bijkomen op onze kamers. Even het thuisfront laten weten via Skype dat we weer heelhuids terug waren en ze natuurlijk heel veel plezier en een goede reis te wensen naar Singapore en Milaan. We hebben ook even de Lonely Planet erbij gepakt om opzoek te gaan naar hotels/guesthouses/bungalows op koh samui en koh tao, want de Zwitserse meisjes vertelden dat er al heel veel dingen vol zaten op koh tao. Na 3 booking sites te hebben doorgespit vonden we een bungalow in de vorm van een A op het strand op koh samui voor een prima prijs! Meteen maar gereserveerd en een mailtje gestuurd of het een probleem was dat we om 8 uur s avonds daar misschien pas zijn. Nog geen kwartier later hadden we al een mailtje terug dat dat geen enkel probleem was en dat ze het leuk vonden dat we kwamen. Helemaal top dus! Koh tao was wat ingewikkelder; het is natuurlijk hoogseizoen, koh tao is niet groot en staat bekend om zijn geweldige stranden en plekken om te snorkelen en te duiken. Uiteindelijk hebben we wat gevonden en gereserveerd maar nu hopen we dat we daar gewoon contant kunnen betalen, anders hebben we een klein probleempje... Maar daar komen we wel uit (hebben ook maar even een mailtje gestuurd)!!!!
We zijn bezig met de 30 dagen abs challenge en zijn onderhand bij dag 10 en dat betekent: 50 sit ups, 50 crunches, 30 leg raises en 38 secondes planking. Elke dag bouwt de hoeveelheid per oefening zich op, dus wij komen terug als 2 afgetrainde chickies (oke naja dat moeten we nog maar eens zien natuurlijk!). Na deze zweetsessie sprongen we even lekker onder de douche om het zweet en al het junglevuil van ons af te spoelen. Het was onderhand kwart voor 9 toen we weg liepen uit ons guesthouse (veel later dan de bedoeling was) en gingen we opzoek naar een leuk en typisch Thais restaurantje. Bij heel veel restaurantjes is de keuken maar tot 9 uur open, omdat de dag van de Thai een stuk vroeger begint dan 'normaal'. We kwamen langs een paar hele leuke tentjes, maar die zaten helaas al vol. We liepen een stukje verder en schoten een klein zijstraatje in en zagen daar een heel lief tentje (ingericht in de vorm van een woonkamer!) met een lekkere en prima betaalbare kaart voor ons als backpackers. Anne had kip in een honingsausje, Julia kip met cashewnoten en gewokte groenten en samen deelden we 1 portie rijst en een lekkere salade met avocado (jaaa vitamines en groentes krijgen we hier genoeg binnen!). Het restaurant sloot om 10 uur en wij hebben daar ook tot 10 lekker gegeten. Op de terugweg naar ons guesthouse maakten we nog even een stop bij de zeven eleven voor een grote fles water en een toetje voor Anne (een bang-bang; een soort lion maar dan luchtiger! Die houden we er zeker in!). We zaten nog even lekker te chillen op de kamer, totdat Julia naar de wc moest en het wc papier op was... In dit guesthouse moest je voor je eigen toiletpapier en handdoeken zorgen, maar met onze ook beetje moeie hoofden waren we vergeten een wc-rol te kopen bij de zeven eleven. Julia dus met haar allerliefste blik naar de balie om een wc-rol te vragen, maar helaas 'ze hadden het niet'. Wij om 12 uur dus weer naar zeven eleven gelopen (gelukkig was deze 24 uur open!) om voor 14 bath 1 wc-rol te kopen... Naja we kunnen nu wel weer heerlijk uitgebreid op de wc zitten.
We hebben nog even onze buikspieroefeningen een keer gedaan en zijn daarna heerlijk met muziek op onze oren in bed gekropen om lekker te dromen over alle jungle geluiden en ervaringen die we de afgelopen 2 dagen hebben opgedaan!

Een hele dikke kus van ons, de twee bosjesmannen vanuit Chiang Mai!